onderwijssangha

Beste vrienden,

‘de juf stapte in een groep vol met drukke, schreeuwende kleine kinderen, inclusief die van mij. Ze ging in het midden staan. Ik dacht: hoe gaat ze deze kinderen stil krijgen? De juf bleef even staan en een paar kinderen hielden op met praten en keken haar aan. Maar de rest ging door. Toen begon ze op fluistertoon iets te zeggen. Binnen twee minuten was het stil.’

Aan het woord is een vriend die voor het eerst zijn dochter naar het kinderdagverblijf bracht en van de juf even mocht meekijken.  Het is vermoedelijk niet de eerste keer dat hij dit verhaal verteld. Toch is de verbaasde uitdrukking op zijn gezicht nog vers, alsof het net gebeurd was. ‘Mijn leraren op de middelbare school schreeuwden ‘stilte’.

Dat herken ik.. ‘Het werkt als je echt aanwezig bent. Het vraagt wel wat van je. Je moet de situatie die er is echt van binnenuit accepteren. Het is geen truukje.’  Mijn vriend zei dat hij grote bewondering heeft voor de kinderdagverblijf juf. En dat hij het geduld er niet voor heeft.

Later op de dag hoorde ik een meditatie leraar mindfulness (en meditatie) vergelijken met een orkest. Dat orkest maakt lawaai en is aan het stemmen. Sommige muzikanten zijn snel klaar (misschien omdat ze goed voorbereid zijn?) maar sommige blijven aan de gang (misschien omdat ze niet genoeg gehoord worden?). Jouw gedachten en gevoelens zijn de muzikanten. Het kan zijn dat de muzikanten allemaal verschillende bladmuziek voor zich hebben. Sommige muzikanten zijn boos want die hebben vandaag een klas gehad die maar niet stil wilde worden.

Maar jij bent de dirigent. Als je gaat zitten of als je in een moeilijke situatie even in- en uitademt ben jij degene die de leiding heeft. En na een tijdje ken je je orkestleden en weet je hoe je ze op een lijn kan brengen. Kalm blijven staan zodat iedereen je in de gaten heeft. Met je dirigeerstokje op je lessenaar tikken? 

Ook deze leraar legde in zijn beeldspraak de nadruk op het oefenen van innerlijke acceptatie. Dat is zo gemakkelijk nog niet. Hij legt een verband met ‘onze cultuur’ in het westen: in die cultuur is er een trauma als het gaat om: wie ben ik? Als het gaat om een gebrek aan zelfwaarde en zelfvertrouwen. Daarom is mindfulness in het Westen misschien wel populair: het beoefenen van zelfacceptatie, zelfcompassie.

Dat vond ik interessant. Zijn die kinderen onrustig omdat ze onzeker zijn? Zien ze in die kalme juf een eerste glimp van de mogelijkheid: ik kan ook kalm zijn?

Ik nodig je uit om maandagavond deel te nemen aan de ontmoeting in de sangha. De bel is de dirigent. Samen stil worden en onze innerlijke muzikanten onderzoeken. Voelen we de dirigent in ons? Komen er herinneringen naar boven aan kalme docenten in jouw leven? Welke docent heeft ervoor gezorgd dat jij het onderwijs in ging? Misschien ga je maandag naar school. Zie je kalme en minder kalme dirigenten rondlopen?

Ik nodig je uit om iets voor 20.00 aanwezig te zijn. Omdat een verandering van vorm soms prikkelend werkt is de aanpak ook nog voor mij een verrassing. Een klein blaadje en een pen kan handig zijn.

De link voor de zoombijeenkomst is: https://us02web.zoom.us/j/89449420443

De uitnodiging voor de ontmoeting op maandag wordt op zaterdagochtend verzonden. 

Joost